Abstract
Dit rapport evalueert het mentorproject Rotterdamse Douwers. Dit project koppelt mentoren aan jongeren in Rotterdam met het doel zelfredzaamheid en eigen draagkracht van de jongeren te vergroten. We geven eerste inzichten over de mate waarin mentoring als middel kan worden ingezet om kwetsbare Rotterdamse jongeren te ondersteunen.
We bekeken de ontwikkeling van problematiek, zelfredzaamheid en draagkracht van 59 jongeren die deelnamen aan het mentorproject Rotterdamse Douwers. Daarnaast onderzochten we de percepties en ervaringen van 62 mentoren over de invloed van mentoring. We namen op drie verschillende momenten vragenlijsten af. Deze lijsten bevatten vragen over onder andere problematiek, sociale steun, eigenwaarde, sociale vaardigheden, en kwaliteit van mentor-mentee relatie. Er was geen controlegroep en slechts een kleine groep van 24 jongeren en 21 mentoren vulden alle drie de vragenlijsten in.
De resultaten laten zien dat de jongeren gedurende het mentorproject een aantal positieve ontwikkelingen hebben doorgemaakt. Zo lijken de jongeren meer zelfredzaam op het gebied van financiën en middelengebruik; het percentage jongeren dat aangeeft inkomensafhankelijk te zijn van een uitkering is gedurende de mentoring duidelijk gedaald. Ook lijken de jongeren meer autonomie en minder emotionele problemen te ervaren. Er zijn echter ook aspecten waar de jongeren geen duidelijke ontwikkeling in doormaakten, zoals het ontwikkelen van sociale vaardigheden. De mentoren geven gedurende de mentoring in toenemende mate aan het idee te hebben dat zij de jongeren helpen.
Hoewel ons onderzoeksdesign het niet mogelijk maakte om te toetsen of de ontwikkeling van de jongeren tijdens het mentorproject ook daadwerkelijk veroorzaakt is door de ondersteuning van de mentor, wijzen de resultaten in de richting dat het inzetten van mentoren een passende maatregel kan zijn voor het versterken van zelfredzaamheid onder kwetsbare jongeren in Rotterdam.
We bekeken de ontwikkeling van problematiek, zelfredzaamheid en draagkracht van 59 jongeren die deelnamen aan het mentorproject Rotterdamse Douwers. Daarnaast onderzochten we de percepties en ervaringen van 62 mentoren over de invloed van mentoring. We namen op drie verschillende momenten vragenlijsten af. Deze lijsten bevatten vragen over onder andere problematiek, sociale steun, eigenwaarde, sociale vaardigheden, en kwaliteit van mentor-mentee relatie. Er was geen controlegroep en slechts een kleine groep van 24 jongeren en 21 mentoren vulden alle drie de vragenlijsten in.
De resultaten laten zien dat de jongeren gedurende het mentorproject een aantal positieve ontwikkelingen hebben doorgemaakt. Zo lijken de jongeren meer zelfredzaam op het gebied van financiën en middelengebruik; het percentage jongeren dat aangeeft inkomensafhankelijk te zijn van een uitkering is gedurende de mentoring duidelijk gedaald. Ook lijken de jongeren meer autonomie en minder emotionele problemen te ervaren. Er zijn echter ook aspecten waar de jongeren geen duidelijke ontwikkeling in doormaakten, zoals het ontwikkelen van sociale vaardigheden. De mentoren geven gedurende de mentoring in toenemende mate aan het idee te hebben dat zij de jongeren helpen.
Hoewel ons onderzoeksdesign het niet mogelijk maakte om te toetsen of de ontwikkeling van de jongeren tijdens het mentorproject ook daadwerkelijk veroorzaakt is door de ondersteuning van de mentor, wijzen de resultaten in de richting dat het inzetten van mentoren een passende maatregel kan zijn voor het versterken van zelfredzaamheid onder kwetsbare jongeren in Rotterdam.
| Original language | Dutch |
|---|---|
| Place of Publication | Den Haag |
| Publisher | Onderzoeksinstituut IVO |
| Number of pages | 26 |
| Publication status | Published - May 2020 |