Abstract
Dit artikel vestigt de aandacht op het feit dat documentaires niet eenvoudigweg de werkelijkheid weerspiegelen die film en publiek delen, maar altijd een bepaalde kijk op die werkelijkheid presenteren. Dit heeft tot gevolg dat belangenverenigingen en opleidingen in gezondheidszorg die in toenemende mate documentaires aanraden om over dementie te informeren, in acht moeten nemen dat deze films negatieve stereotypen kunnen versterken die angst voor dementie in de hand werken. De analyse van de documentairemam van adelheid roosen illustreert dat het gedachtegoed van depersonhood movement in dementie-onderzoek in een artistieke vorm gegoten kan worden. Door zijn performatieve vorm stimuleert de documentaire de kijker om de mens te blijven zien achter de ziekte. De oorspronkelijke en meer uitgebreide versie van dit artikel is door the gerontologist online beschikbaar gemaakt op 26 april 2012.
| Original language | English |
|---|---|
| Pages (from-to) | 255-264 |
| Journal | Tijdschrift voor Gerontologie en Geriatrie |
| Volume | 43 |
| Issue number | 5 |
| DOIs | |
| Publication status | Published - 1 Jan 2012 |