Uitstroom van personeel uit de publieke sector: baanmobiliteit met verlies aan kwaliteit?

Voor de economische ontwikkeling van een land is een betrouwbare en goed functionerende publieke sector van groot belang. Die staat of valt met de kwaliteit van het openbaar bestuur en zijn ambte-naren en werknemers, en met de kwaliteit van het onderwijs en de leraren. Momenteel zijn er echter grote personeelstekorten op de Nederlandse arbeidsmarkt, wat naar verwachting de komende jaren zal aanhouden (ROA, 2019). De publieke sector en met name het onderwijs worden getroffen door deze arbeidsmarktkrapte. Een krapper wordende arbeidsmarkt kan zich vertalen in een te lage per-sonele bezetting met een grotere belasting op het werk en dus een hogere werkdruk. Dat kan leiden tot een grotere uitstroom van personeel, omdat de intentie om te vertrekken vooral in tijden van personeelstekorten wordt gedreven door ongunstige arbeidsomstandigheden zoals een hoge werk-druk (Rubenstein, Eberly, Lee, & Mitchell, 2018). Daarnaast heeft de publieke sector ook te maken met een grote vergrijzing van het personeelsbestand. De werkgevers van het openbaar bestuur en het onderwijs moeten voor het werven én behouden van geschikt personeel concurreren met andere sectoren, zowel binnen als buiten de overheid en het onderwijs. Over het algemeen bestaat er de vrees dat de uitstroom van (oudere en ervaren) werknemers ten koste gaat van de kwaliteit van het openbaar bestuur en het onderwijs. In deze bijdrage kijken we daarom hoe goed medewerkers uit de Nederlandse publieke sector die een andere baan zoeken, functioneren ten opzichte van degenen die niet naar een andere baan zoeken.