Abstract
De plannen van de in het late najaar van 2014 aangetreden Europese Commissie om de economische groei te bevorderen, illustreren twee beleidsdilemma’s binnen het functioneren van de Economische en Monetaire Unie (EMU). Ten eerste: kunnen groeibevorderende investeringen worden gestimuleerd zonder dat dit leidt tot stijgende begrotingstekorten? Ten tweede: hoe kan de beleidscoördinatie verbeteren, wanneer regelgeving uit Brussel op een lager pitje wordt gezet? Nu de weg naar een volledige politieke integratie in de Europese Unie politiek gezien lijkt afgesloten, beantwoordt dit artikel de vraag hoe Europa toch verder economisch kan integreren. Binnen de EMU gaat het daarbij om beleidscoördinatie, die rekening houdt met de nog steeds toenemende verwevenheid van de Europese economieën. Nu landspecifieke tegenvallers niet langer via wisselkoersaanpassingen kunnen worden opgevangen, ligt de nadruk bij het versterken van de economische structuur op het arbeidsmarkt- en socialezekerheidsbeleid. Daarbij is een goede institutionele structuur nodig voor het bewaken van de begrotingsdiscipline. Financiële markten zouden er belang bij moeten hebben om bij te dragen aan een beheerste ontwikkeling van de overheidsfinanciën.
| Original language | Dutch |
|---|---|
| Pages (from-to) | 93 |
| Number of pages | 102 |
| Journal | Tijdschrift voor Openbare Financiën |
| Volume | 47 |
| Issue number | 2 |
| Publication status | Published - 2015 |
| Externally published | Yes |
Keywords
- Economische en Monetaire Unie
- beleidscoördinatie